داروهای ضد التهابی

التهاب یکی از واکنش‌های طبیعی بدن به آسیب، عفونت یا تحریک است. این فرآیند به بدن کمک می‌کند تا خود را درمان کند و از عفونت‌ها یا آسیب‌ها دفاع کند. با این حال، التهاب مزمن می‌تواند به بروز مشکلات جدی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت، بیماری‌های خودایمنی و بیماری‌های مفصلی منجر شود. داروهای ضد التهابی به‌طور ویژه برای کاهش یا کنترل التهاب در بدن طراحی شده‌اند. این داروها می‌توانند به‌صورت خوراکی، موضعی یا تزریقی تجویز شوند و می‌توانند به درمان بیماری‌هایی مانند آرتریت، آسم، بیماری‌های گوارشی و حتی بیماری‌های قلبی کمک کنند.در این مقاله، به انواع داروهای ضد التهابی، نحوه عملکرد آن‌ها و کاربردهای پزشکی آن‌ها خواهیم پرداخت.

 

۱. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی یا NSAIDs از رایج‌ترین داروها برای کاهش التهاب، درد و تب هستند. این داروها با مهار آنزیم‌هایی به نام “سایکلوکسیژناز” (COX) عمل می‌کنند که مسئول تولید پروستاگلاندین‌ها هستند. پروستاگلاندین‌ها مواد شیمیایی هستند که باعث التهاب، درد و تب می‌شوند.

 

انواع NSAIDs

• ایبوپروفن (Ibuprofen): یکی از شناخته‌شده‌ترین داروهای NSAID است که برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شود. این دارو برای درمان مشکلاتی مانند آرتریت، سردرد، دندان‌درد و دردهای عضلانی مفید است.
• نابومتون (Nabumetone): این دارو به‌طور خاص برای درمان آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت استفاده می‌شود.
• دیفن‌هیدرامین (Diclofenac): یکی از داروهای NSAID است که معمولاً برای کاهش درد و التهاب مفاصل استفاده می‌شود.

نحوه عملکرد: NSAID‌ها با مهار آنزیم COX و کاهش تولید پروستاگلاندین‌ها به کاهش التهاب، درد و تب کمک می‌کنند.

عوارض جانبی: مصرف طولانی‌مدت NSAID‌ها می‌تواند باعث مشکلات گوارشی مانند زخم معده و خونریزی، فشار خون بالا و اختلالات کلیوی شود.

 

۲. کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که برای درمان التهاب‌های شدید یا مزمن تجویز می‌شوند. این داروها به‌ویژه در درمان بیماری‌های خودایمنی و التهاب‌های مزمن مانند آرتریت روماتوئید و آسم مفید هستند. کورتیکواستروئیدها معمولاً در دوزهای بالاتر از داروهای طبیعی کورتیکوستروئید موجود در بدن استفاده می‌شوند.

 

انواع کورتیکواستروئیدها

• پردنیزون (Prednisone): یک داروی کورتیکواستروئیدی است که برای درمان التهاب‌های شدید و بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود.
• هیدروکورتیزون (Hydrocortisone): این دارو برای درمان التهاب‌های شدید پوستی یا داخلی مانند اگزما و آرتریت استفاده می‌شود.
• بتامتازون (Betamethasone): این دارو برای کاهش التهاب در بیماری‌های مختلف مانند آسم، آرتریت و بیماری‌های التهابی روده استفاده می‌شود.

نحوه عملکرد: کورتیکواستروئیدها با کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب در بافت‌ها، علائم بیماری‌های التهابی را کاهش می‌دهند.

عوارض جانبی: مصرف طولانی‌مدت کورتیکواستروئیدها می‌تواند منجر به افزایش وزن، کاهش تراکم استخوان (پوکی استخوان)، افزایش خطر ابتلا به عفونت‌ها و مشکلات گوارشی شود.

 

۳. داروهای ضد التهاب بیولوژیک

داروهای ضد التهاب بیولوژیک دسته‌ای از داروها هستند که به‌طور خاص برای درمان بیماری‌های خودایمنی و التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید، بیماری کرون و پسوریازیس طراحی شده‌اند. این داروها معمولاً به‌صورت تزریقی یا داخل وریدی تجویز می‌شوند و به‌طور مستقیم به پروتئین‌ها یا سلول‌های خاصی در سیستم ایمنی بدن هدف‌گیری می‌کنند.

 

انواع داروهای بیولوژیک

• اینفلیکسیماب (Infliximab): این دارو برای درمان بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری کرون و کولیت اولسراتیو استفاده می‌شود.
• ادالیموماب (Adalimumab): این دارو برای درمان بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری کرون و پسوریازیس استفاده می‌شود.
• آبیتوموماب (Abatacept): این دارو برای کاهش التهاب در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید تجویز می‌شود.

نحوه عملکرد: داروهای بیولوژیک با هدف قرار دادن مولکول‌ها یا سلول‌هایی که باعث ایجاد التهاب می‌شوند، به‌طور مؤثر التهاب را کاهش می‌دهند.

عوارض جانبی: این داروها ممکن است باعث افزایش خطر عفونت‌ها، واکنش‌های حساسیتی و مشکلات گوارشی شوند.

 

۴. داروهای ضد التهاب موضعی

داروهای ضد التهاب موضعی معمولاً برای درمان التهاب‌های سطحی و محدود به مناطق خاصی از بدن مانند مفاصل، عضلات و پوست استفاده می‌شوند. این داروها به‌طور مستقیم روی ناحیه ملتهب اعمال می‌شوند.

 

انواع داروهای ضد التهاب موضعی

• ژل یا کرم ایبوپروفن: این محصول به‌طور موضعی برای کاهش درد و التهاب در مفاصل یا عضلات استفاده می‌شود.
• کرم هیدروکورتیزون: این دارو برای کاهش التهاب‌های پوستی مانند اگزما یا آلرژی‌های پوستی استفاده می‌شود.

نحوه عملکرد: داروهای ضد التهاب موضعی با جذب به پوست یا بافت‌های زیرین، التهاب و درد را کاهش می‌دهند.

عوارض جانبی: مصرف طولانی‌مدت این داروها ممکن است منجر به تحریک یا حساسیت پوستی شود.

 

۵. داروهای ضد التهاب غیرکلاسیک (JAK Inhibitors)

این دسته از داروها به‌طور خاص برای درمان بیماری‌های التهابی خودایمنی و مزمن مانند آرتریت روماتوئید و بیماری کرون طراحی شده‌اند. داروهای JAK Inhibitors از مهار آنزیم‌هایی که مسئول التهاب در بیماری‌های خودایمنی هستند، عمل می‌کنند.

مثال‌ها:

• توفیسی‌ترینیب (Tofacitinib): برای درمان آرتریت روماتوئید و بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود.
• بارسیتینیب (Baricitinib): برای درمان آرتریت روماتوئید تجویز می‌شود.

نحوه عملکرد: این داروها با مهار آنزیم‌های خاص که باعث التهاب می‌شوند، به کاهش التهاب و بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک می‌کنند.

عوارض جانبی: این داروها می‌توانند عوارض جانبی جدی مانند افزایش خطر عفونت‌ها و مشکلات قلبی ایجاد کنند.

داروهای ضد التهابی به‌عنوان یک گروه از داروها برای درمان بیماری‌های التهابی و دردهای مزمن بسیار مفید هستند. انتخاب دارو بستگی به نوع التهاب، شدت آن و پاسخ بدن به دارو دارد. مهم است که این داروها تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا مصرف نادرست یا طولانی‌مدت آن‌ها می‌تواند منجر به عوارض جانبی جدی شود. درمان‌های موضعی، داروهای بیولوژیک و داروهای ضد التهاب خوراکی همه ابزارهای مهمی برای مدیریت التهاب و بهبود کیفیت زندگی بیماران هستند.